" DWA ŚWIATY "

andżela · Wysłany: Czw 16:02, 01 Mar 2007 Temat postu: AKCEPTACJA

Czy zależy Wam, żeby inni Was akceptowali i Dlaczego?
Czy usilne próby wpasowania się gdzieś są dobre?
Baliście się kiedyś, że ktoś może Was nie zaakceptowac?

Małgorzatka · Wysłany: Czw 20:28, 01 Mar 2007 Temat postu: Re: AKCEPTACJA

Baba Jaga · Wysłany: Czw 21:41, 01 Mar 2007 Temat postu:

nigdy nie próbowałam na siłę szukać akceptacji innych ludzi. nie chodzi o to że nie liczę się z ich zdaniem. krytyka się czasem przedaje. ale nigdy nie udawałam kogoś innego. nie robię wymuszonych min, sytuacji, nie jestem miła tylko dlatego że wszyscy są mili i nie robię różnych durnych rzeczy tylko dlatego że ktoś tego ode mnie oczekuje. liczy się moja wolna wola. często jest tak że ludzie próbują dopasować się do mnie. w pewien sposób narzucam im to w jaki sposób mają ze mną rozmawiać. ale wyczuwam kiedy ktoś jest sztuczny i często nie omieszkam mu jakoś przeszkodzić w udawaniu kogoś kim nie jest. taka już moja "wredna" natura, Wink

przeciem baba jaga.

ADAM · Wysłany: Pią 17:06, 02 Mar 2007 Temat postu:

Są pewne miejsca w których trzeba zadbać o akceptację. Takimi miejscami są szkoła, studia czy nawet praca. Bo jeśli przebywamy z osobami prawie codziennie to chcemy żeby oni nas lubili i żeby nam się wzajemnie dobrze współpracowało. Tak więc trzeba trochę pointeresować się akceptacją.

simon · Wysłany: Sob 16:49, 03 Mar 2007 Temat postu: Re: AKCEPTACJA

KRZYŚ · Wysłany: Czw 17:44, 08 Mar 2007 Temat postu:

Mówimy często o dobroci i cierpliwości wobec innych. Aby móc przyjąć tę postawę wobec innych, dobroć i cierpliwość trzeba najpierw okazać sobie samemu. Kiedy nie kochamy siebie, nie umiemy też otwierać się na miłość, życzliwość , zrozumienie innych; zbyt szybko podejrzewamy ich o brak miłości i o odrzucenie. Ponieważ wątpimy w wartość naszego życia, odbieramy nieraz innych jako zagrożenie. Kiedy wobec nas inni są chwaleni, my czujemy się wówczas zagrożeni. Łatwo rodzi się w nas uczucie zazdrości, z którym nie umiemy sobie radzić. Negatywny obraz siebie nie pozwala nam zbliżać się do innych i przyjmować ich miłości, zyczliwości w sposób naturalny. Wciąż szukamy akceptacji włąśnej osoby wśród bliskich, znajomych...
Akceptacja siebie w swej istocie polega właśnie na wolności wobec siebie samego, wobec wszystkiego, co posiadamy i kim jesteśmy. Zamiast dręczyć się brakami, możemy korzystać z darów, które już posiadamy.
Akceptacja siebie jest możliwa tylko wówczas, kiedy widzimy jasno granice naszych ludzkich możliwości, granice naszej odporności psychicznej, odporności emocjonalnej, naszą wrażliwość, słabości, ludzkie ubóstwo. Miłość siebie może być budowana tylko na prawdzie. Nieakceptacja siebie w swej istocie jest buntem przeciwko sobie, jest próbą zaprzeczenia naturalnym granicom, jakie posiadamy.
Kiedy nie kochamy siebie, wówczas rozwija się w nas przesadny lęk przed dostrzeganiem naszych błędów i braków przez innych. Nie jesteśmy w stanie stawić im czoła, a tym bardziej wyznać ich przed sobą i przed bliźnimi. Sądzimy bowiem fałszywie, że przyznanie się do własnej kruchości mogłoby spowodować jeszcze większe odrzucenie nas przez innych. Miłość siebie samego, akceptacja siebie uczy nas prawdziwej wolności wewnętrznej: wolności wobec bliźnich i wolności wobec siebie.

pietrusia

A Ja Nie chcę życ w ciągłym wyścigu szczurów, nie chcę być akceptowana zawsze i wszędzie. Nie nie muszę, a nie chcę. Nie chcę żyć tak jak narzuca mi to świat i inni ludzie, wtapiać się w tłum, podporządkowywać , popadać w nastrój "bez sensu". Nie chcę być stereotypem,kobietką po40 jak wszystkie byleby tylko akceptowało mnie otoczenie. ja mam to głęboko gdzieś. Very Happy